آزادگی؛ تپش جاودان انسانیت
آزادگی، واژه‌ای‌ست که از عمق روح انسان برمی‌خیزد؛ نیازی که نه با مرز محدود می‌شود و نه با سکوت خاموش.
در سرزمین ایران، جایی که تاریخش با حماسه و فرهنگ درآمیخته، هنوز صدای آزادی در دل‌ها می‌تپد. مردمانی که قرن‌ها برای کرامت، عدالت و حقیقت ایستاده‌اند، امروز بیش از هر زمان دیگری به حقوق بشر نیاز دارند — نه به‌عنوان شعاری جهانی، بلکه به‌عنوان حقی انسانی.
حقوق بشر یعنی حق اندیشیدن، حق گفتن، حق زیستن بی‌هراس. یعنی احترام به زن و مرد، کودک و سالخورده، باورمند و ناباور، فقیر و توانگر.
جامعه‌ای آزاد، تنها با قانون نوشته نمی‌شود؛ با انسان‌هایی ساخته می‌شود که در دلشان آزادگی زنده است.
آری، آزادگی شعله‌ای‌ست در جان هر ایرانی؛
اگر بگذارند، می‌درخشد — اگر بشنوند، می‌خواند — و اگر باور کنند، جهانی را روشن می‌کند.
