موهاى آشكار زنان ازكنشى فردى به پرجم جمعى اعتراض بدل شد. هر زنى كه حجاب برداشت، ديوار ترس را شكست. حتى وزير اطلاعات هم اعتراف كرد برداشتن روسرى نماد براندازى است. تارمو به زبان مقاومت بدل شد.
حجاب اجبارى در جمهورى اسلامى فقط يك قانون نيست، نماد مشروعيت آن است.
مقاومت زنان پايه هاى قدرت را لرزاند و اعتراض از خيابان به آموزشكاه ها رسيد؛ جايى كه دختران نوجوان مقنعه ها را در هوا چرخاندند.
شعار «زن، زندگی، آزادى» از مرزها گذشت؛ از تهران تانيويورك به زبان مشترك مبارزه با
«آپارتايد جنسيتى» بدل شد. زنان كشورهاى مسلمان با الهام از اعتراضات ايران، حجاب را كنار گذاشتند و از فشارهاى اجتماعى گفتند.
امروز زنان در برابر نمادهاى رسمى قدرت، نمادهاى تازه اى ساخته اند. جايى كه حكومت تصاوير فرماندهان نظامى و نماد سركوب خود را بر ديوارها مى نشاند، تصوير «قاسم سليمانى»؛ اما زنان با موهاى آشكار در برابر دوربين ها ظاهر مى شوند.
اين صحنه تقابل زندگی و آزادى با تحميل و سركوب است؛ تقابلى كه آينده آن به پيوند مقاومت روزمره با تغييرات نهادى و حقوقى وابسته است.
