در ادامه اعتراضات حق طلبانه سالهاى پيشين، جنبش اعتراضى به نام "زن، زندگی، آزادى" بوجود آمد که هيجان وشور خاصى در جامعه ى ايران ايجاد كرده است.
اعتراضات پس از درگذشت مهسا امينى نقطه عطفى بود كه ايران را عميقاً دگرگون ساخت و اين امر با احساس جديدى از خودباورى و جسارت همراه شد و احساسى كه بسيارى از ايرانيان تا اكنون در مقابل حکومت نشان داده اند . ما شاهد همبستگى بى سابقه اى در ميان اقشار مختلف جامعه ايران بوديم ومردم ازهر سن وسال وازهر قوم وتبار يا گروه مذهبى واجتماعى به خيابان ها امدند و على رغم تلاش هاى حكومت براى سركوب وایجاد ترس در دل مردم، انها باز در هدف مشترك خود متحد ماندند.
با دستا وردهايى كه تاكنون حاصل شده روح «زن، زندگی، آزادى» اكنون از رهگذر موسيقى و هنر، عميقاً در حافظه فرهنگی ريشه دوانده وتأثير بسزايى بر كليت جامعه ايران گذاشته است. قابل توجه ترين تغيير، سرپیچی تعداد زيادى از زنان از پوشاندن موهاى خود در فضاى عمومى است؛ با وجود قوانين سختگیرانه پوشش كه همچنان به زور توسط دستگاه هاى امنيتى بر آنها تحميل مى شود. جامعه ايرانى جامعه اى جنبشى است و جنبش هاى اجتماعى و خيزش هاى اعتراضى گسترده كارگران، معلمان وهنرمندان و... با طرح مطالبات و خواسته هاى جمعى، گروهى، وصنفى شان سال هاست كه جمهورى اسلامى را در كليت خود به چالش كشيده اند وانعكاس آن در تغيير گفتمان سياسى كشور نيز ديده مى شود ومى توان گفت كه اين خيزش فمينيستى، موفق ترين جنبش اعتراضى در تاريخ جمهورى اسلامى بوده است حکومت ممكن است هنوز برقرار باشد، اما كشور، ديگر آن كشور سابق نيست.
